Wedstrijdverslag - 1

11 april 2012

Eindhoven AV - Tivoli 4-0

De S.V. Tivoli-dames aan zet: De eerste wedstrijd

In 1975 werd het eerste dameselftal bij S.V. Tivoli opgericht, dit elftal maakte eind jaren zeventig en begin jaren tachtig furore in Eindhoven en omstreken. In diezelfde periode werd er ook een tweede dameselftal op gericht en een meisjesteam. Het grootste succes voor de dames bij de S.V. was in het seizoen 1979/1980 toen zowel het 1e als het 2e dameselftal wist te promoveren. De S.V. heeft in 1986 zelfs een ware zaalinternational afgeleverd, bij de oud-Tivolianen welbekend: keepster Beppie Vugts. Het laatste kampioenschap, volgens de boeken, dateert uit jaar 1987. Dat was toen. Nu, op een regenachtige woensdagavond, stonden op sportpark Genneperparken zeventien jonge gretige dames klaar om het op te nemen voor hun eerste wedstrijd tegen Eindhoven av. Omdat het voor een aantal dames de eerste voetbalwedstrijd was en omdat het sowieso de eerste keer was dat dit team een wedstrijd speelde, werd er vooraf gevreesd voor het verlies. Om dit zoveel mogelijk te beperken, of misschien wel om een overwinning af te dwingen, werd begonnen in een 4-4-2 opstelling. Sommige dames waren waarschijnlijk wat nerveus, maar Nick als trainer gaf het advies niet bang te zijn in de duels en toch fair te blijven. Wat ook voor de nodige nervositeit kon zorgen was het publiek dat in grote getale aanwezig was, waaronder ook een heuse cameraman die de wedstrijdbeelden vastlegde. Maar hier was in het eerste kwartier weinig van te merken. Het ging gelijk op, hoewel Eindhoven (logischerwijs) wel het betere van het spel had leidde dit niet tot grote kansen. De eerste keer dat 'onze' dames van zich voor het Eindhovense doel meldde was in de achttiende minuut, een counter belandde uiteindelijk bij Evy (kan me vergissen) die helaas het net niet wist te vinden. De grootste kans van de wedstrijd was na 25 minuten echter voor Eindhoven: een behendige middenveldster slalomde langs drie Tivolianen maar het schot ging voorlangs. Daniëlle V. kreeg, als keepster, steeds meer werk te verrichten maar dat deed ze goed waardoor het tot de 40e minuut 0-0 bleef. In die minuut werd op de rand zestien een Eindhovense neergelegd, de daaropvolgende vrije trap werd over de muur geschoten. Ook Daniëlle V. moest hierop het antwoord schuldig blijven: 1-0. Zo konden de dames, ondanks de achterstand, toch met een goed gevoel richting de rust. Want zij deden niet veel onder voor Eindhoven, dus alles was nog mogelijk. In het begin van de tweede helft voetbalde de S.V. Tivoli de schroom van zich af, dit kwam het spel ten goede. De eerste aardige mogelijkheid volgde in de 55e minuut. Een counter over verschillende schijven, waarvan ik de namen schuldig moet blijven ondanks het bezit van een lijstje met rugnummers en bijbehorende namen, leidde niet tot een goal. Eindhoven werd in de beginfase niet heel gevaarlijk, de eerste grote kans liet liefst 24 minuten op zich wachten. Na paniek in de zestien kon Daniëlle V. nog redding brengen bij een solo, de rebound eindigde uiteindelijk op de lat. Twee minuten later werd de achterstand echter wel verdubbeld, dit keer werd de rebound op een redding van Daniëlle V. wel benut: 2-0. Zoals hier te lezen is werd Daniëlle wel vaak getest, maar ze hield zich goed staande. Tien minuten voor tijd volgde een dubieuze strafschop, in de ogen van de scheids werd de Eindhovense spits neergelegd, waardoor de dames ook voor het eerst een 'elf-meter' meemaakte. De penalty werd in de uiterste hoek binnengeschoven: 3-0. Twee minuten voor tijd maakte de S.V. Tivoli zowaar hun eerste doelpunt, helaas was dit aan de verkeerde kant... Anna werkte een voorzet in eigen doel: 4-0. Maar ze pakte het sportief op: "hebben we toch nog gescoord." Kort hierna volgde het einde van de wedstrijd. De eerste krachtmeting van 'onze' dames was een duidelijk succes. Ondanks de 4-0 nederlaag konden zij toch heel tevreden zijn over het vertoonde spel. Ze deden niet veel onder voor Eindhoven en omdat het de eerste wedstrijd was konden ze spreken van een goeie wedstrijd. Wat vandaag duidelijk werd, was dat iedereen in uitstekende conditie verkeerde dankzij de goeie trainingen op de woensdagen en zondagen. De meeste dames hadden bij aankomst op het sportpark nog spierpijn van de twee uur durende training van maandag, maar hier was gedurende de wedstrijd weinig van de merken. Ook werd duidelijk dat er veel perspectief zit in deze jonge groep, als zij bij elkaar blijven en meer wedstrijdervaring opgedaan hebben kunnen de overwinningen niet uitblijven. Kortom, het was vandaag een goeie prestatie. Jullie kunnen trots op jezelf zijn. De webryder, dit keer op een verrassende plek, Marc van Hout