TIVOLI 1 KAMPIOEN

Bij de laatste competitiewedstrijd thuis tegen ZSC moest Tivoli de kroon op het werk zetten en het tweede kampioenschap op rij zien binnen te halen. Middels een 3-0 zege slaagden zij in die opzet, wat natuurlijk een fantastische prestatie is. Wij hebben onze correspondent/webryder en secretaris Marc van Hout bereid gevonden daarvan verslag te doen. Onderstaand zijn verhaal.

KAMPIOENSWEDSTRIJD TIVOLI 1!

We schrijven zondag 27 mei 2018. Het moest en zou een historische dag gaan worden voor Tivoli en alle Tivolianen. Eerder op de dag waren de dames onder grote belangstelling al kampioen geworden, door op eigen veld Emplina met liefst 12-0 te verpulveren. Nu was het de beurt aan het vaandelteam om dit kunststukje en hun eigen kunststukje van afgelopen seizoen te gaan herhalen, dit moest gaan gebeuren tegen ZSC. Terwijl de OTU weer van zich liet spreken met het nodige vuur- en rookwerk, betraden de beide ploegen het veld. Onder leiding van de heer Van Dinter klonk het eerste fluitje om 14.30 uur en konden Bas Santema, Gijs Bonnema, Leroy Renders, Ralf Walravens, Sammy Dirkx, Niels de Haas, Joey van Hoof, aanvoerder Mike van Dijk, Niek Leatomu, Luuc Bonnema en Krijn Feskens op jacht naar de titel in de 4e klasse F. Echter, ZSC stond aan kop van de derde periode en kon bij winst nog de nacompetitie behalen, dus de Tivolianen waren gewaarschuwd. Dat ZSC daadwerkelijk nog iets had om voor te spelen, was op het veld niet te zien. Waar het in de laatste weken voor Tivoli op z’n zachts gezegd nogal moeizaam ging, dicteerden ze vandaag vanaf het beginsignaal de wedstrijd. Het duurde precies een half uur voordat het vuurwerk voor de tweede keer deze wedstrijd afgestoken kon worden. Joey van Hoof liet de ZSC’se doelman kansloos met een schot van dichtbij: 1-0. Nog voor rust leek de wedstrijd gezien de tegenstand van ZSC al helemaal beslist. De ZSC’se doelman vloerde Leroy Renders en aanvoerder en clubtopscorer Mike van Dijk ramde de bal via de lat tegen de netten. Na wekenlang in zenuwen te hebben gezeten of het nog wel goed zou komen, ontplofte De Heihoef en werd er al een voorschot genomen op het feest toen het rustsignaal klonk. In de tweede helft veranderde er weinig aan het spelbeeld. ZSC leek zich al te hebben neergelegd bij een bijrol in dit feest en drong niet echt meer aan. Halverwege de tweede helft meldde invaller Björn Bertrams zich, net als in de vorige kampioenswedstrijd, op het scorebord en tekende de 3-0 aan. De weergoden vonden het vuurwerk op het veld en langs de lijn zichtbaar en hoorbaar nog niet voldoende en deden nog een duit in het zakje. Na een korte staking van de wedstrijd wegens dat onweer blies de scheidsrechter voor het laatst op zijn fluit en werd het veld bestormd door de technische staf, wisselspelers, de dames en de jeugdspelertjes. De champagne werd uiteraard weer ontkurkt en Tivoli mag zich wederom de KAMPIOEN noemen! Het barpersoneel maakte overuren en de drank vloeide rijkelijk. Onder de muzikale klanken van onder meer Danny Canters, die ook dit jaar De Heihoef weer wist te vinden, ging het welverdiende dubbele feest nog tot in de late uurtjes door. Als je de historie erop naslaat, blijkt het een bijzonder kampioenschap te zijn. Toen Tivoli 38 jaar geleden voor het laatst kampioen werd, was dit ook voor het tweede jaar op rij. Daarnaast wees Juul van Hout onze redacteur Jack op nog een bijzonder feitje: toen Tivoli 51 jaar geleden voor het laatst dankzij een kampioenschap de derde klasse behaalde, werd de kampioenswedstrijd gespeeld tegen – inderdaad – ZSC. Ook het scoreverloop kent overeenkomsten met het kampioenschap van vorig jaar. Ook toen werd het 3-0 (eigenlijk 0-3) en kwam de middelste goal vanaf de stip. En ook nu namen Bjorn en Joey de 1e en 3e goal voor hun rekening, vandaag was dit overigens wel in omgekeerde volgorde ten opzichte van vorig jaar. De Tivoliaanse ster is nog altijd rijzende. Opgeklommen vanuit de absolute kelder van het amateurvoetbal is Tivoli inmiddels herboren en prijken er fier twee kampioensschalen in de kantine en dat is dan zelfs nog exclusief de schaal van de dames! Nu het eerste elftal vrijwel intact is gebleven en wat versterkingen heeft kunnen toevoegen, is het afwachten waar het plafond van deze groep en van de club ligt. Zeker is in ieder geval dat Tivoli niet meer als lelijk eendje of eendagsvlieg gezien wordt en dat er komend seizoen een mooie uitdaging ligt voor Hans Bonnema en consorten. Staf, selectie en Tivolianen wederom gefeliciteerd met deze fantastische prestatie en bedankt voor het afgelopen seizoen! Ook mag ik de sponsoren die het feest mede mogelijk hebben gemaakt niet vergeten, zonder jullie was dit vanzelfsprekend niet mogelijk geweest! De webryder, Marc van Hout