VETERANEN

Seizoensafsluiting Veteranen

Zoals altijd stond ook dit seizoen de laatste wedstrijd weer in het teken van de seizoensafsluiting. Het was een wisselvallig seizoen, waarin vooral voor de winterstop de resultaten goed waren. Na de winterstop waren deze beduidend minder en werd er zelfs een negatief record neergezet sinds de heroprichting van de veteranen, acht jaar geleden, door drie keer op rij te verliezen. Het verschil tussen vóór en na de winterstop wordt duidelijker als er gekeken wordt naar de verschillende statistieken: Voor de winterstop: 6 overwinningen, 1 gelijk en 2 nederlagen, gemiddeld 2,1 punt per wedstrijd. 33 doelpunten voor (3,7 per wedstrijd) en 22 tegen (2,4 per wedstrijd). Na de winterstop: 6 overwinningen, 0 gelijk en 6 nederlagen, gemiddeld 1,5 punt per wedstrijd. 35 doelpunten voor (2,9 per wedstrijd) en 26 tegen (2,2 per wedstrijd). Opvallend bij de bovenstaande statistieken is dat deze resultaten redelijk overeenkomen met de doelpuntenproductie van Frans. Voor de winterstop scoorde hij in zes verschillende wedstrijden, na de winterstop slechts in twee. Van die acht wedstrijden waarin Frans het net wist te vinden, werden er zes gewonnen en werd er maar een keer gelijk gespeeld en een keer verloren. Met andere woorden: wanneer Frans het net vindt, komt het meestal wel goed. Misschien nog wel opvallender waren de statistieken van Mike, de MVP van vorig seizoen. Na een jaar afwezigheid door blessureleed maakte hij dit jaar na de winterstop weer zijn rentree in het elftal. Hij wist direct in vier wedstrijden weer als vanouds het net te vinden, maar deze vier werden wel allemaal verloren. De topscorer dit jaar was duidelijk Hennie. In dit geval gaat het dan niet over zijn gescoorde doelpunten (nul stuks), maar over het aantal gescoorde broodjes bal en schaaltjes pinda’s. Geen kantine was bestand tegen deze sluipschutter. De overige veteranen namen de overige productie voor hun rekening en scoorden de nodige glazen bier. Om dit alles te vieren, stond er na de laatste wedstrijd uit tegen Nuenen (3-2 nederlaag) de traditionele feestavond op het programma. Ine, Henk R. en Thuur hadden er ook dit jaar voor gezorgd dat de heren en dames voor het feest weer een goede Oosterse bodem konden leggen. Dat voetballen hongerig maakt, bleek wel, de borden eten waren dan ook niet aan te slepen. Gevuld en wel, kroop na het eten DJ Spijker achter de draaitafel en draaide z’n plaatjes sneller en beter dan zijn schijnbewegingen op het veld. Hij is tenslotte ook geen 25 meer. Wel werd duidelijk dat de animo iets minder was dan de afgelopen jaren en mede door het goede weer zat de ene helft in de kantine en stond de andere helft buiten. Daardoor duurde het even voordat de sfeer er in kwam. Maar als er een feestje gebouwd moet worden, kun je dat wel aan DJ Spijker over laten. Ook nu moest het kantinepersoneel weer de benen onder hun lijf uit lopen om iedereen te blijven voorzien. Een Tivoli-feest is tegenwoordig niet meer compleet zonder dat Hakan zijn befaamde Hakan-move zonder shirt deed. Dus toen ook dat uiteindelijk had plaats gevonden, kon het feest weer met een goed gevoel worden afgesloten. Tot volgend jaar! De webryder, Marc van Hout