Wedstrijdverslag 4

02-10-2016

TIVOLI 1 - DOSL 1 3-2

BAS LEATOMU·DINSDAG 4 OKTOBER 2016 4-3-3 Blijkt sleutel tot succes! Eindhoven - Afgelopen zondag was het weer zover, de Tivoliaanse gladiatoren mochten wederom de arena betreden. Met de uitstekende wedstrijd, uit bij Riethoven, nog in het achterhoofd. Was het nu de beurt aan DOSL, om te proberen het elitaire Tivoli af te stoppen. 1 ding stond als een paal boven water voor de oranje leeuwen, het zou zeker geen walk over worden. Het zou een taaie, stugge tegenstander zijn. Het devies was simpel en stamt uit het oude Frankrijk, één voor allen en allen voor één!! In navolging van het 2e elftal dat wederom een tegenstander aan de zegekar had gebonden en het dameselftal dat ook haar tegenstander weer aan puin had geschoten met 10-2, kon het 1e elftal natuurlijk niet achterblijven en zouden zij ook de 3 punten in eigen huis willen houden. De trainer koos er voor de verandering eens voor om in een nieuw systeem te gaan spelen en zo de tegenstander te gaan ontregelen. Met pas 4 gespeelde wedstrijden en in al 14 verschillende systemen te zijn aangetreden, konden de heren ook deze 4-1-3-2 aan hun palmares toevoegen. Zou dit de sleutel tot succes worden en de 4e overwinning op rij worden. De opstelling was nagenoeg hetzelfde als die van de week ervoor, opvallend was dat Bart Bonnema een basisplaats kreeg toebedeeld. Het blijft toch een risico voor trainers om deze jongen op te stellen, waait het te hard of begint het te hagelen dan kan deze man van glas buiten proportionele blessures oplopen. Joey van Hoof had mede dankzij zijn creatieve spel, een basisplaats afgedwongen en ook de harten van de supporters gestolen. Het alom gelauwerde hart van de defensie bestond wederom uit Luuc Bonnema en Maik van Dijk. In de spits stond het fenomeen van de club, het goudhaantje Jordelino Joao Bosco en zou ook vandaag weer voor de goals moeten zorgen en er alles aan doen om pichichi van de competitie te worden. De spelers kwamen gemotiveerd uit de kleedkamer, maar dat smolt al gauw als sneeuw voor de zon. Koud, kil en net zoals het weer was het spel uitermate slecht van karakter. De eerste 30 minuten had Tivoli niks in de pap te brokkelen, onsamenhangend was de beschrijving die het beste paste bij dit Tivoli. Het was ook totaal niet verrassend dat de bezoekers uit Leende op voorsprong kwamen. De moed zakte in de schoenen en er moest iemand opstaan, om het team uit deze neerwaartse spiraal te trekken. Hulp kwam uit onverwachte hoek, het was de centrale verdediger Luuc Bonnema met de lange blonde manen. Van origine een echte binnenvetter sprak zich nu uit en liet zijn licht schijnen op het team:” 4-3-3, we gaan gewoon 4-3-3 spelen” schreeuwde hij uit en een zucht van opluchting trok over het sportpark. Het laatste kwartier voor de rust kwam Tivoli alweer beter in haar spel en kon al enkele kansen op haar naam schrijven. De mannen gingen de kleedkamers in voor een goede pot thee. In de kleedkamer was de stemming goed, de overtuiging heerste dat de 2e helft alles bepalend zou zijn. De wedstrijd was duidelijk nog niet gespeeld en vol goede moed gingen de mannen opzoek naar goals. Energiek, overtuigend en net zoals het weer klaarde het spel van de thuisploeg op. De jacht was geopend, met DOSL als prooi. In een tijdsbestek van een luttele 10 minuten, zou er van de prooi nauwelijks wat over zijn. Snel als het licht sloeg het luipaard van de groep toe, Jordelino Joao Bosco trok de stand gelijk en noteerde zo alweer zijn 4e goal van het seizoen. De prooi was aangeslagen, maar kon nog door. Verzwakt en hulpeloos kon het alleen maar toekijken, hoe genadeloos en zonder aarzelen Mike van Dijk de volgende klap uitdeelde. Een heerlijk aangesneden vrijetrap van de linksback met de arendsogen René Lathouwers, werd met groots machtsvertoon binnen gekopt door de aanvoerder, de koning van de jungle, de leeuw van de groep. 2-1, Tivoli ging meteen voor de genade klap. Wederom was het, het luipaard van de groep die slim wegliep bij zijn directe tegenstander, de loopactie werd opgemerkt door de beer in de verdediging Luuc Bonnema en met een splijtende pass, wist hij de aanvaller te lanceren, waarna het voor de topscoorder een koud kunstje was en zijn 5e van het seizoen scoorde en de 3-1 kon aantekenen. De honger van de Tivoliaanse jagers leek gestild. Mede door besluiteloosheid in de aanval, was de prooi nog niet uitgeschakeld. Ook enkele rushes van de rechtsback Niek Leatomu, die gracieus als een gazelle door de verdediging sneed bleken niet fataal. Remy Wooding werd ingebracht als linksbuiten, sloop keer op keer sluw als een vos weg bij zijn directe tegenstander en had de genade klap uit kunnen delen. Na goed voorbereidend werk van de spits, schoot hij de bal van 10 meter met 180 km op goal en toch wist de keeper de bal te pareren. Door maar te blijven spelen met haar prooi, probeerde deze nog 1 keer uit de klauwen van haar belager te ontsnappen en met een wanhoopspoging werd er een schot gelost, dat stijf in de linker kruising verdween. Zelfs keeper Evert Papadakis sprong als een Puma richting de bal, maar kon het leer niet keren. 3-2, het werd nog even billen knijpen voor iedereen die Tivoli een warm hart toedroeg. Maar gelukkig was dat de laatste stuiptrekking van de reeds uitgeschakelde prooi en was 3-2 de eindstand. 4 wedstrijden gespeeld, 12 punten en koploper in de competitie. Met 1 wedstrijd minder gespeeld kan over een paar weken het 1e gat met de achtervolgers geslagen worden. Nu zal er weer hard getraind moeten worden en de ogen gericht zijn op de uitwedstrijd bij Tongelre. Balbezit is heilig - De Voetballende Columnist.