Wedstrijdverslag 2

17-09-2016

EFC VE1 - TIVOLI VE1 6-1

Na het spektakelstuk vorige week tegen Geldrop werd vandaag tegen EFC een compleet andere wedstrijd verwacht. De laatste ontmoeting leverde weliswaar een zwaarbevochte 4-3 overwinning op, maar in de overige twee voorgaande ontmoetingen werden de veteranen op een nederlaag getrakteerd. Personele problemen leidde er vandaag zelfs toe dat ondergetekende ook zijn spullen moest meenemen, dus dat beloofde wat. De bal werd aan het rollen gebracht in Eersel. Ja echt, EFC ligt in Eersel en dus niet in Waalre, maar uiteindelijk was Jack voor de aftrap alsnog op het goede sportpark. Zoals verwacht nam EFC vrij snel de regie van de wedstrijd in handen en was Tivoli vooral aangewezen op tegenhouden. Een kwartier lang lukte dit, maar uiteindelijk werd de ban toch gebroken en moest Bert (vandaag weer terug onder de lat) voor het eerst de bal uit het netje halen: 1-0. Eigenlijk veranderde deze treffer niet heel veel aan het spelbeeld, maar EFC zakte iets verder in en liet de Tivolianen wat meer aan de bal. Ondertussen besloot Jack dat het tijd was om het Eerselse sanitair eens te keuren en toen hij vijf minuten later weer terugkwam was de wedstrijd eigenlijk al gespeeld. Binnen een tijdsbestek van nog geen twee minuten werd zowel de 2-0 als de 3-0 gescoord. Geheel onnodig werden deze goals weggegeven, maar het feit was wel dat de Tivolianen nu voor een haast onmogelijke opgave stonden tegen de jongere, fittere Eerselnaren. Het devies luidde dus om zonder verder schade de rust proberen te bereiken, iets wat uiteindelijk ook lukte. Of ja bijna dan, want vlak voor rust wist Henk zijn eigen schoenen nog te slopen, dus hij moest noodgedwongen gewisseld worden. In de tweede helft werden aan beide kanten de ruimtes wat groter. Het gevolg was dat de rappe EFC’ers een aantal keren gevaarlijk voor Bert wisten op te duiken. EFC maakte ondertussen zijn vierde van de middag, maar belangrijker: Jaffa wist onder toeziend oog van zijn zoontje de Tivoliaanse eer te redden: 4-1. De eer was gered, dus vond Jesse het een mooi moment om een plekje in de zon uit te zoeken. En zodoende mocht ondergetekende in navolging van Marcel, Rick en vorige week Nicky als vierde in de voetsporen van zijn vader treden en zijn opwachting maken in het veteranenteam. EFC raakte niet van slag en ging vrolijk verder met hun eigen spel. De krachten vloeiden weg bij de veteranen, maar desondanks waren zij nog een aantal keren dichtbij een doelpunt. Voornamelijk gecreëerd door afstandsschoten van Frans over de ver voor zijn doel staande keeper. In het laatste kwartier wisten de Eerselnaren nog twee keer te scoren en bepaalden de eindstand zodoende op 6-1. In principe is verliezen tegen dit EFC natuurlijk geen schande. De gemiddelde leeftijd is een stuk jonger en de meesten zijn een stuk fitter, toch denk ik dat de wedstrijd nog lang(er) spannend was geweest als doelpunt nummer 2 en 3 niet zo snel achter elkaar vielen. Volgende week opnieuw een traditioneel lastige uitwedstrijd bij Brabantia. Dat belooft weer spektakel. De jongste veteraan annex webryder, Marc van Hout